In deel 1 van de serie over de pu erh thee crisis hebben we de recessie in 2007 beschrijven. Ook hebben uitgelegd waarom veel mensen destijds pu erh thee zagen als een ideale investering.
In deel 2 van deze serie, bespreken we hoe machtig theehandelaren waren voor de crisis. Ook behandelen we hoe deze groothandels met succes pu erh wisten te commercialiseren voor het grote publiek. Tenslotte, wijden een een hoofdstuk toe aan hoe deze spelers de prijs kunstmatig wisten op te voeren dat uiteindelijk leidde tot een bubbel.
De pu erh handeleren voor de crisis waren grote bedrijven die met onvoorstelbare schaal pu erh inkochten en verkochten. In sommige gevallen ging het om rijke individuen uit Hong Kong, Taiwan en de province Guangdong. Men dacht destijds dat deze thee groothandels wel 70% van alle geproduceerde pu erh opkochten.
Marktcontrole bij de bron
Echter was het opkopen van zoveel mogelijk pu erh niet voldoende voor deze bedrijven. Uiteindelijk werden zakenmensen uit Hong Kong, Taiwan en Guangdong province betrokken bij de overname en reorganisatie van theefabrieken in Yunnan.
Beroemde theeheuvels werden ook opgekocht en toegewezen aan verschillende theehandels. Yiwu, één van de bekendste regio's, was destijds onder controle van Taiwanese handelaren.
Veel bedrijven begonnen snel zelf met het verbouwen, plukken en verwerken van thee. Met name, bladeren van bekende bergen kon je tegen een hogere prijs verkopen.
Commercialisering
Nadat de grote handelaren bijna volledig de bron en de productie onder controle hadden, begonnen ze pu erh thee te commercialiseren. Vele gezondheidsvoordelen van pu erh werden uitgelicht in tv-programma's, boeken, tijdschriften, speeches en websites. Academici werden gesponsord om de gezondheidsvoordelen van pu erh verder te bevestigen.
Sinds 1993 organiseert de stad Si Mao om het jaar het 'Pu Erh Festival' evenement. Maar pas toen de groothandels Pu erh begonnen te promoten, werd dit kleinschalige festival één van de grootste commerciële evenementen in China.
De theehandelaren onderhielden ook goede relaties met lokale overheden voor wie pu erh thee van groot belang was geworden voor de economie. Pu erh was zo belangrijk dat lokale overheden de status van pu erh begonnen te verhogen van 'een belangrijk industrie' naar een 'eerstegraads pijlerindustrie'. Zelfs de naam van stad Si Mao werd officieel veranderd naar 'Puer' in begin 2007.
Prijsafspraken
Om de prijzen te verhogen en de winst te maximaliseren, werden veel onethische methoden toegepast. Het maken van prijskartel afspraken was er één van.
Pu erh thee wordt vaak verpakt in 357g schijven, zodat ze makkelijk op te bergen zijn voor verdere rijping. Deze gaan dan per 7 stuks verwikkeld in bamboebladeren of ingepakt in papieren zakken. 7x357g is precies 2,5 kilogram. Een groothandelsdoos pu erh bestaat vaak uit 6 x 7 stuks, wat neer komt op 15 kilogram.
Voor een gemiddelde doos van 15 kilogram pu erh betaalde je 5000 CNY (650 Euro) bij de fabriek. De handelaren hadden geheime prijsovereenkomsten met fabrieken. De eerstegraads inkoper kon dit verkopen voor 9000 CNY (1150 Euro) aan een distributeur die het op de markt weer kon verkopen voor 19000 CNY (2450 Euro). Op deze manier zou een doos Pu erh met een fabrieksprijs van 5.000 CNY opeens 19.000 CNY kosten wanneer het op de markt kwam.
Theeveilingen
Voor luxe thee werden er veilingen gehouden. In 2004 bijvoorbeeld werd 3 gram aan zeldzame pu erh van de Qing dynastie verkocht voor 12.000 CNY, oftewel 500 Euro per gram!
Tijdens de Shenzhen thee expo van 2007 werd een luxe cake genaam 'Jingxiu Chazu' (499g) verkocht voor 400.000 CNY, dit was een nieuw record destijds voor verse thee.
Onder de deelnemers zaten vaak valse bieders. Die waren er om de prijzen verder op te bieden en iedereen het gevoel te geven dat pu erh erg gewild is. Door de recordbiedingen kreeg pu erh thee veel aandacht in de media. Meer en meer mensen begonnen te overwegen om ook te investeren in pu erh.
Geleidelijk werd pu erh, werd net als goud, beschouwd als een investeringsinstrument. Sommigen vergeleken het zelfs met antiek, dat steeds meer waardevol zou worden. Met name, in 2006 en begin 2007 hebben veel individuele beleggers de Pu erh theemarkt volledig overspoeld. Men wilde de boot niet missen en opeens was iedereen aan de pu erh.
Tijdens deze bull markt kon niemand zich een crisis voorstellen.
Bangmakende kracht van schaarste
Om winsten verder te maximaliseren en de momentum van prijsstijgingen voort te zetten werd het aanbod van thee strict gecontroleerd. Distributeurs zorgden voor een schijn van schaarste door eerst een klein deel van de thee te verkopen. Zodra de prijzen hoger waren, begonnen ze langzaam aan het aanbod te vergroten.
Door de lucratieve marges begonnen in 2007 meer bedrijven pu erh thee te produceren. Opeens kwam er heel veel aanbod op de markt en begonnen de prijzen te dalen. Ook begon men te merken dat de kwaliteit van cakes achter uit was gegaan. Immers waren er veel nieuwe producenten die nog kennis en weinig ervaring hadden.
Beleggers raakten in paniek en begonnen hun thee tegen een lagere prijs te verkopen. Dit leidde tot nog meer aanbod en plotseling was het product niet meer zeldzaam.
De groothandels zagen dit al eerder aankomen en hebben al 2 maanden voor de instorting hun voorraad verkocht. Toen de bubbel barstte waren het voornamelijk de late investeerders die de dupe waren geworden.
Conclusie
Net als met grondstoffen, aandelen, obligaties en andere financiële producten, kunnen de prijzen van pu erh thee schommelen. In tegenstelling tot andere landbouwproducten kwam de sterke prijsstijging van 2007 niet door een mislukte oogst. Het was een uit de hand gelopen rage, waardoor iedereen begon te investeren in pu erh zonder dat ze er wat van afwisten.
Of een dergelijke crisis zich herhaald weet niemand. Wij denken dat de kans hierop kleiner is geworden, omdat:
- de markt tegenwoordig veel transparanter is geworden;
- er veel meer bedrijven actief zijn, waardoor kartelvorming en prijsafspraken kan worden voorkomen; en
- boeren tegenwoordig zelf hun thee via de internet kunnen verkopen, waardoor ze minder afhankelijk zijn van distributeurs.